|
Leeuwenmolen Maastricht
St. Victor, schutspatroon van de korenmolenaars
Leeuwenmolen De molen dankt haar naam aan de leeuw die op de nok van het dak staat, inmiddels sieren meer leeuwen de gebouwen. Een gevelsteen geeft het jaartal 1694 aan, de molen is in dat jaar herbouwd want bestond al eerder. Het water van de Jeker moest de molen delen met de beide Neustadtmolens aan de andere kant van de beek. Omdat de watertoevoer te gering was voor de drie molens, besloot men in 1627 om de beurt te draaien. De ene dag de Leeuwenmolen met zijn twee raderen, de andere dag de Neustadtmolens. De molen was een looi- en een graanmolen, de waterraderen lagen in elkaars verlengde. Molen van Clemens In 1899 werd de molen verkocht aan de Maastrichtse molenaar Hendrikus Hubertus Clemens en aan hem dankt de molen zijn tweede naam: de molen van Clemens. Clemens vernieuwde het sluiswerk, dat op weerstand stoot bij de molenaar van een lager gelegen watermolen. Die vreesde minder water, wat er op duidt dat de Leeuwenmolen op dat moment buiten gebruik was. Het houten gangwerk werd vervangen door een ijzeren en de twee raderen werden vervangen door één waterrad. Clemens maalde met drie maalkoppels.
Woonhuis De molen heeft voor de voedselvoorziening in en kort na de oorlog een belangrijke rol gespeeld. Maar niet lang daarna liep het maalwerk terug en in 1956 kwam de molen tot stilstand. De gebouwen werden nog enige tijd gebruikt als magazijn, daarna volgde leegstand. In 1975 is het complex verbouwd tot woonhuis en wat resteerde van het molenwerk verwijderd. De houten ombouw om het waterrad dat er in 1970 nog was, werd ook afgebroken. Alleen het loze waterrad herinnert aan vroeger dagen. vistrap molentak sluiswerk
Hofkensmolen
Ansichtkaarten & varia 1980
1977, zeefdruk door H. v.d. Bosch er lijkt een restant van de as aanwezig in het asgat van de Hofkensmolen
|
