|
Zaagmolen Eijsden
Saeghmolen en graanmolen De voormalige zaagmolen wordt in 1317 voor het eerst vermeld. In oorsprong is het een banmolen voor de inwoners van Lixhe en Nivelle, aan de overkant van de Maas. Op 7 maart 1703 verkoopt Otto Coecken de Zaagmolen voor ƒ 1000 aan Hubert Rutten wonende in de banaalmolen van Eijsden. De Saeghmolen is voor een lage prijs verkocht en dit houdt mogelijk verband met de staat van onderhoud. De nieuwe eigenaar en later zijn weduwe hebben moeite het bedrijf gaande te houden en de molen wordt uiteindelijk in 1722 van de hand gedaan. In 1732 wordt de waterradmolen verkocht aan de graaf van Geloes en een eeuw later, in 1834, is nog steeds een graaf Geloes de eigenaar. Maar in 1838 wordt de molen, inmiddels een graanmolen met een middenslagrad doorverkocht aan de Luikse bankier Gerard Nagelmaekers. Schorsmolen en turbinemolen Twintig jaar lang had Nagelmaekers de graanmolen in bezit waarna leerlooiers, de twee gebroeders Coopman uit Maastricht, het molenbedrijf overnamen. De molen zal naar de behoefte van zijn nieuwe eigenaars eikenschors gemalen hebben. Weer twee en twintig jaar later, in 1880, kreeg de helft van het duo, Charles Coopman, de molen alleen in handen. Coopman had lak aan regels, in 1890 liet hij zonder toestemming het waterrad door een turbine vervangen en een toevoerkanaal metselen. In 1898 liet hij het molengebouw zonder vergunning herbouwen. Gedeputeerde Staten legaliseerden dat jaar nog achteraf de wederrechtelijke ingrepen. In de verleende vergunning wordt de molen aangeduid als schorsmolen. Dynamo Begin 20e eeuw koopt de graaf van Geloes de molen terug. Het maalwerk wordt uitgebroken en een dynamo geplaatst. Het turbinerad levert de energie aan de dynamo die de molen, bijgebouwen en het nabij gelegen kasteel van licht voorziet. Tot kort na de Tweede Wereldoorlog heeft de molen in stroom voorzien, daarna is de turbinemolen omgebouwd tot woonhuis. de voormalige turbinekamer
Ansichtkaarten
1979
‘Waterval in de Voer’
|
